Henry Groen: Beiaardier in Barneveld van 1985-2003.

Na een loopbaan in het onderwijs, studeerde hij beiaard aan de Nederlandse Beiaardschool in Amersfoort bij Peter Bakker en Bernard Winsemius en theologie aan de Theologische faculteit te Kampen.  Hij behaalde in 1986 het diploma Uitvoerend Musicus en in 1989 studeerde hij af als theoloog. Uiteindelijk koos Henry na een grondige overweging toch voor de muziek i.p.v. de kansel.

Groen componeerde en arrangeerde muziek voor beiaard en was stadsbeiaardier van Apeldoorn, Barneveld, Dordrecht, Ede, Gouda en Wageningen. Naast het bespelen van de torenmuziekinstrumenten legde hij zich toe op het adviseren van gemeentes bij restauraties en renovaties van beiaarden. Met Boudewijn Zwart vormde hij het Nederlands Carillon Duo en organiseerde hij tal van projecten. Hij had een drukke concertpraktijk in binnen- en buitenland.

Wegens ernstig hersenletsel moest hij in 2003 zijn werkzaamheden beëindigen.

Henry was jarenlang de muzikale partner van Boudewijn Zwart. Zij studeerden gelijktijdig aan de beiaardschool en zijn sindsdien in muzikaal opzicht onafscheidelijk geweest. Ze waren samen als stadsbeiaardier aangesteld in Dordrecht, Ede en Gouda. Met hun vierhandig beiaardspel vormden zij het Nederlands Carillon Duo. Dankbaar gebruik maakten zij van onze kleurrijke achternamen. Voor de grap ging Henry dan wel eens gekleed in ‘t zwart en Boudewijn in ‘t groen. Dat leidde tot hilarische situaties.

Aan hun samenwerking kwam abrupt een einde. In 2003 veranderde Henry’s leven drastisch vanwege een hartstilstand. Door zuurstofgebrek werd onherstelbare hersenschade aangericht. Van een erudiete persoonlijkheid, die zowel op muziekgebied als op het theologische vlak zijn sporen had verdiend, veranderde Henry in iemand met verstandelijke en lichamelijke beperkingen. Na diverse omzwervingen heeft hij nu zijn plek gevonden in een verpleegtehuis voor mensen met NAH (niet aangeboren hersenletsel) in Bilthoven. De omstandigheden in acht genomen, heeft Henry het daar naar zijn zin. Hij luistert graag muziek, speelt zelfs nog een beetje piano. Bovendien helpt hij (zittend) mee in de tuin en de muurkas in het voorjaar en de zomer. Ook geniet hij van het bos dat grenst aan zijn kamer en tijdens de activiteitenuurtjes kleurt hij prachtige mandala’s. Het kortetermijngeheugen laat hem in de steek en hij is snel vermoeid. Toch blijft hij nog steeds de bedachtzame en vriendelijke man die hij altijd al was.